Wielki Triumwirat w ujęciu golfowym odnosi się do trójki Brytyjskich wybitnych golfistów. Harry Vardon, John Henry Taylor i James Braid, żyli i największe sukcesy osiągali na przełomie XIX i XX wieku. Panowie w ciągu 21 lat (1894-1914) wygrali szesnastokrotnie, a kiedy nie wygrywali, któryś z nich był zawsze na drugim miejscu. Taylor i Braid wygrali pięciokrotnie The Open, sześć razy jako jedyny w historii wygrał Vardon.
Były ogrodnik – Vardon był postrzegany jako lider triumwiratu, został także pierwszym międzynarodowym golfowym celebrytą. Wyjeżdżał do USA gdzie rozgrywał mecze pokazowe.
Oczywiście określenie Wielki Triumwirat nie powstało w 1894 roku, kiedy to pierwszy turniej z dwudziestojednoletniej serii wygrał J.H. Taylor, zajęło to kilka lat dłużej. Nawet nieco dłużej niż na swoje pierwsze zwycięstwo w The Open doczekał się J. Braid. A był to rok 1901. W tym roku wymienieni powyżej Panowie założyli The Professional Golfers Association PGA. Organizację, która miała wspierać i budować image zawodowych golfistów.
Choć zawodowi gracze byli podziwiani i wzbudzali zaufanie u amatorów, to nie cieszyli się poważaniem elit społeczeństwa. Ponieważ ówcześni Pro zajmowali się nie tylko udzielaniem lekcji, ale drobną wytwórczością (piłki, kije, drobne naprawy, green keeping), daleko im było do statusu nauczyciela. Raczej postrzegano ich jako klasę niższą, drobnych rzemieślników. W odsieczy zawodowym golfistom przyszedł rozwój sportu, który dział się nieomal w postępie geometrycznym. I to był doskonały moment aby wyznaczyć miejsce i uregulować oraz usankcjonować status Pro w klubach i społeczności golfistów. Albowiem nawet w 1920 r. podczas turnieju The Open zawodnicy nie mogli skorzystać z klubowej szatni, miejsce wyznaczono im w pro shopie. W niektórych klubach, nawet do lat 50 XX wieku, zawodowcom nie wolno było przebywać w domku klubowym.
Inicjatywie tych 3 dżentelmenów zawdzięczamy poważanie jakim dzisiaj cieszą się Golf Pro.

Przybliżę ich biografie.

Harry Vardon – Brytyjczyk, urodził się 1870 r. , zmarł 1937 r. Lider Wielkiego Triumwiratu, wielki golfista, do dziś jedyny który zwyciężył w The Open 6 razy. 1896 – Muirfield; 1898 – Prestwick; 1899 – St George’s; 1903 – Prestwick; 1911 – St George’s; 1914 – Prestwick.
Poza tymi 6 zwycięstwami w swych najlepszych latach gry w połowie z 52 startów zajmował pierwsze lub drugie miejsce. A także odnotował 17 zwycięstw w 22 turniejach. Brutalnie wydarł Taylorowi możliwość zdobycia hat-tricka w 1896 w The Open, pokonując go w 36 dołkowej dogrywce, i zdobywając swój pierwszy tytuł w tym turnieju. Co ciekawe nastąpiło to po raz drugi, gdyż przed the open Vardon pokonał Taylora w meczu pokazowym. Członkowie klubu Ganton gdzie Vardon był Pro byli tak pewni jego zwycięstwa, że postawili na niego niemożliwą górę pieniędzy. Vardon odwdzięczył im się wynikiem 8 & 6.
W 1898 był pierwszym człowiekiem który zwyciężył turniej z 4 rundami w siedemdziesiątkach.
Zdobywszy kolejne trzy tytuły w The Open, wydawało się, że Vardon może zdobyć wszystko, niestety zachorował na gruźlicę, z której nigdy całkowicie się nie wyleczył. Jednak mimo to zdołał wygrać w 1911 i w 1914 r. The Open z 1914 r. był szczególny. Do turnieju stanął cały triumwirat, każdy z nich miał po 5 tytułów, jednak to Vardonowi udało się zdobyc szósty z nich i jego rekord niepobity trwa po dziś dzień. The Open 1914 był ostatnim turniejem przed wojną.
Wygrał także 1900 US Open, oraz w 1913 r. został uznany przez redakcję New York Times za: greatest golfer that ever lived. Nazwisko Vardona widnieje na dwóch prestiżowych trofeach:

For leading stroke average on the US Tour
Order of Merit on the European Tour

Jednak nieśmiertelność jego nazwisku zapewnia oplatany chwyt kija zwany Vardon Grip.
John Henry Taylor, Brytyjczyk urodził się 19 marca 1871, zmarł 1963.
Jako pierwszy z Wielkiego Triumwiratu zwyciężył w The Open. W 1894 wygrał 5 uderzeniami i to już w drugim swoim starcie w tym turnieju, przełamując dominacje Szkotów. W sumie The Open wygrywał pięciokrotnie: 1894 – St. George’s; 1895 – St Andrews;1900 – St Andrews; 1909 – Royal Cinque Ports; 1913 – Hoylake.
Taylor miał nieelegancki ale efektywny swing, z niską trajektorią, który udowodnił swoją skuteczność na wietrznych linksowych polach. W The Open z 1985 r. udało mu się obronić tytuł, jednak w następnym roku już musiał uznać wyższość Vardona po 36 dołkowym play offie. Cztery lata później, gdy turniej powrócił do domu golfa, Taylor „zemścił się” na Vardonie, który zajął drugie miejsce i na Braidzie, który to był trzeci.
Taylor był Pro w Royal Mid-Surrey przez 47 lat. W The Open sześciokrotnie zajmował drugi miejsca.
James Braid, Brytyjczyk, urodził się 6 lutego 1870 r., zmarł 1950. W The Open zwyciężył pięciokrotnie. 1901 – Muirfield; 1905 – St Andrews; 1906 – Muirfield; 1908 – Prestwick; 1910 – St Andrews.
Inni członkowie Wielkiego Triumwiratu mogą być bardziej znani, jednak Braid zdobył swoje zwycięstwa w krótszym czasie – na przestrzeni 9 lat. Vardon 5 zwycięstw zdobył w ciągu 15 lat, a Taylor w ciągu 19 lat.
Braid z pochodzenia był Szkotem, uważano go za najlepszego szkockiego golfistę. Jednak przeniósł się do Anglii i został Pro w Romford, następnie w Walton Heath, gdzie osiadł na stałe.
Braid swój pierwszy tytuł w The Open wygrał 3 uderzeniami, i to pomimo zagrania 80 w ostatniej rundzie. W następnym roku w St. Andrews pokonał Taylora 5 uderzeniami. W 1908 wygrał z Tomem Ballem, aż 8 uderzeniami.
Braid był także całkiem zdolnym architektem pracował przy projektach takich jak: Carnoustie i King’s and Queen w Gleneagles.

I właśnie Ci trzej dżentelmeni, pionierzy golfa, w czasach wiktoriańskich założyli pierwsze PGA na świecie. Ich pragnieniem było podniesienie statusu wszystkich tych, którzy żyją z golfa. Jako katalizator idei stowarzyszenia wszystkich Golf Pro w celu ochrony swoich interesów, uznaje się list Pro z północnej Walii, opublikowany w Gof Illustrated 12 kwietnia 1901 r. Wtedy to wiodący gracze Braid, Taylor i Vardon uformowali w dniu 9 września 1901 r. London and Counties Golf Professionals Association, by 2 grudnia tego samego roku przemianować ją na PGA. Na początku istnienia PGA liczyła 59 Pro i 11 Asystentów.

Panowie ! Dziękujemy

autor: Maciej Miszczak

 

You may also like

Comments are closed.