W sezonie golfowym, tj. od stycznia do października, rozgrywanych jest na świecie ponad sto liczących się turniejów zawodowych. Istnieją w ramach różnych „lig golfowych” zwanych tourami – PGA Tour, European Tour, Asian Tour itd. Wśród nich 3 są legendarne i przyciągają największą liczbę widzów oraz posiadają największą pulę nagród.
To Masters (rozgrywany zawsze na tym samym polu Augusta National w USA w stanie Georgia w kwietniu), US Open (rozgrywany co roku na innym polu w USA w czerwcu) i British Open (rozgrywany co roku na innym z 10 określonych pól w Anglii i Szkocji). Turnieje te należą do czwórki turniejów tzw. Majors, czyli najważniejszych golfowych konkurencji na świecie. Czwartym Majors jest tzw. PGA Championship rozgrywany w USA w sierpniu, ale ze wszystkich czterech jest on najmniej prestiżowy. Wszystkie one tworzą tzw. Wielkiego Szlema światowego golfa. Z trzech wwymienionych legendarnych turniejów każdy ma swoją specyfikę i swoją legendę.
Masters to turniej, do którego nie można się zakwalifikować nie będąc bardzo wysoko w światowym rankingu golfa lub nie wygrywając któregoś ze znaczących turniejów golfowych. Jest w związku z tym najbardziej elitarny. Rozgrywany jest od 1934 roku i wszyscy jego zwycięzcy w latach poprzednich mają dożywotnie prawo gry w jego kolejnych edycjach. Nagrodą za zwycięstwo (oprócz nagrody pieniężnej w wysokości ok 1,5 mln USD) jest słynna Zielona Marynarka, którą otrzymuje zwycięzca.
US Open to z kolei turniej najtrudniejszy na świecie. Pola, na których jest rozgrywany są specjalnie przygotowywane pod kątem skomplikowania. Okolice dołka do którego trzeba wbić piłkę są ekstremalnie szybkie i pofałdowane, wzdłuż drogi do dołka jest mnóstwo przeszkód (drzewa, woda, krzaki), a droga ta jest bardzo długa. Zwycięzcą US Open zostaje czasem gracz który zagrał tylko na par pola, co pokazuje jak trudny jest to turniej. Rozgrywany jest on od 1895 roku, a zwycięzca w roku 2015 otrzymał nagrodę 1,8 mln USD. Do US Open może zakwalifikować się każdy gracz, nawet amator, który gra na bardzo wysokim poziomie. Musi oczywiście zagrać w seriach turniejów kwalifikacyjnych, ale może to być dowolny gracz. W znanym filmie o golfie „Tin Cup” pokazany jest taki właśnie proces kwalifikacji zawodnika do głównego turnieju, który nie był w żadnym rankingu golfa.
Wreszcie British Open (zwany popularnie The Open) to najstarszy z turniejów Majors (pierwszy rozegrany był w 1860 roku). Jest uważany za najbardziej prestiżowy z uwagi na to, że odbywa się w ojczyźnie golfa, na tradycyjnych polach nad brzegami morza o bardzo twardej nawierzchni. Brak na nich na ogół przeszkód wodnych, natomiast krzaki, wiatr i ukształtowanie terenu są tu niebagatelnym utrudnieniem. Podobnie jak przy US Open, do British Open może zakwalifikować się każdy golfista, nawet amator, który przejdzie cykl turniejów kwalifikacyjnych. Zwycięzca The Open otrzymuje puchar (tzw. Claret Jug) oraz nagrodę pieniężną w wysokości około 1 mln funtów.
W golfowym świecie każdy gracz, który wygrał jeden z tych trzech turniejów przechodzi do legendy i jest uznawany za prawdziwego Mistrza.
