Właśnie zakończył się kolejny turniej cyklu DP/European Tour w Hiszpanii, na polu Valderrama

Brało w nim udział ponad 120 golfistów, ale brak było graczy czołówki światowej.
Grał jedynie Matt Fitzpatrick (nr 10), który zresztą nie przeszedł cut.
Przeważali gracze z drugiej i trzeciej setki światowego rankingu.
Oprócz Fitzpatricka z pierwszej setki było tylko 10 graczy (w tym Adrian Meronk (nr 62), i 4 graczy z miejscami od 90 do 100.
Nie był to więc turniej wybitnie mocno obsadzony.

Pole było przygotowane doskonale, jak zwykle powinno być w turniejach European Tour.
Valderrama to raczej trudne pole, a setup pola do tego turnieju był dodatkowo dopracowany.
Sporo drzew, gęsty rough przy greenie, małe, bardzo szybkie greeny (ok 12 stimp).
Trzeba było grać bardzo dokładnie.

andalucia masters 1

VALDERRAMA

Pogoda była rewelacyjna co widać na powyższym zdjęciu.
Turniej wygrał Hiszpan, Adrian Otaegui z doskonałymi wynikami 67, 66, 64, 68 i zagarnął 500.000 eur.

Inny Adrian, Meronk 😊, zajął finalnie miejsce od 45 do 50 i zarobił 14.700 eur.
Tak więc nie był to jego udany występ, a różnica wszystkich uderzeń ze zwycięzcą (-19) i nim (+4) wyniosła średnio 5,7 uderzenia na rundę, a więc bardzo dużo.

Z innych ciekawszych statystyk:
a. Średnia ilość uderzeń na rundę u zwycięzcy była 66,25, a u Meronka 72.

b. Ilość zyskanych uderzeń u zwycięzcy w porównaniu do całej stawki wyniosła +5,83, a u Meronka +0,14.

c. Najdalej uderzał Ryan Fox (334 y, 303m), a Meronk był 6 z wynikiem 318 y czyli 290m.
Soren Kjeldsen, który w tym zestawieniu zajął 123 miejsce z wynikiem 273y (248m), zajął w turnieju 50 miejsce, a więc takie samo jak Meronk.
Natomiast drugi w tym zestawieniu był Matti Schmidt (331y, 300m), nie przeszedł cut.
Zwycięzca turnieju był dopiero 118 w tym zestawieniu z wynikiem 277 y czyli 251 m.
Potwierdza to, że odległość uderzeń driverem nie jest decydującym elementem skutecznej gry.
Jest nią ilość zyskanych i straconych uderzeń.

d. Dokładność drivera czyli trafianie w fairway.
Zwycięzca 78% i 21 więcej niż przeciętna stawki, a Adrian Meronk 48%, o 9 mniej niż przeciętna stawki.

d. Ilość greenów w regulacji Ross Fischer 70% czyli ponad 12 na rundę. Meronk 54% czyli ponad 9 i 66 miejsce.
Zwycięzca turnieju 68% czyli też ponad 12 na rundę.

e. Scrambling
Zwycięzca Otaegui 82% !
Czyli z greenów gdzie nie był w regulacji (6) w prawie pięciu robił up&down.
Adrian Meronk 51%, czyli znacznie mniej.

f.Putting
Najmniejszą ilość puttów z 4 rund miał Joakim Lagergren (24,5), który zajął 2 miejsce w turnieju.
Zajął on też pierwsze miejsce w uderzeniach zyskanych w puttingu (+3,7)
Adrian Meronk zrobił średnio 27,5 putta na rundę i miał tylko +0,66 zyskanych uderzeń w puttingu.
Zwycięzca turnieju miał odpowiednio 25 puttów na rundę i +3,21 zyskanych uderzeń w puttingu.

Tyle o głównych statystykach i już tam widać różnice pomiędzy poszczególnymi graczami i Adrianem Meronkiem. Widać gdzie ma co robić 😊

Oto porównanie statystyk tych dwóch Adrianów czyli 1 miejsce vs.45-50.
Zarówno on jak i jego sztab szkoleniowy powinni się nad tym solidnie pochylić.

Scoring

Andalusia Masters1 3

Andalusia Masters1 34

Driving

Andalusia Masters1 6

Andalusia Masters1 5

Approach

Andalusia Masters1 8

Andalusia Masters1 7

Krótka gra

Andalusia Masters1 10

Andalusia Masters1 9

Putting

Andalusia Masters1 12

Andalusia Masters1 11

Moje obserwacje

Tego typu turnieje oglądam z zawodowego punktu widzenia.
Co to znaczy ?
Po pierwsze idę na pierwszą rundę, gdzie grają wszyscy zawodnicy i rzadko kiedy podążam za jednym graczem. Raczej obserwuje różnych graczy, w różnych sytuacjach.
Ponadto w pierwszej rundzie jest mniej widzów i można podejść do graczy znacznie bliżej.

Staram się zaobserwować następujące elementy:
a. Rozgrzewka zawodników
b. Rutyna i jej czas
c. Elementy puttingu
d. Wybór rodzaju uderzenia i trajektorii w krótkiej grze
e. Dokładność ataku na green wg formuły PEI
f. Strategię gry na par 5
g. Niektóre elementy swingu

To wszystko daje mi pojęcie, czy to co robią gracze zawodowi da się przenieść na szkolenie amatorów, a jeżeli tak to co i w jaki sposób.
Podam takie 2 przykłady dotyczące puttingu.

Przykład 1
Ucząc puttingu zawsze proszę ucznia aby przytrzymywał kij po zakończeniu follow through.
Oto jak to wygląda u Adriana Meronka w trakcie rozgrzewki.

Andalusia Masters1 20

Na zdjęciu z lewej jest moment kontaktu z piłką, a na zdjęciu z prawej zakończenie follow through.
Otóż czas w jakim kij jest w pozycji jak na zdjęciu z prawej wynosi prawie 3 sekundy, a więc jeszcze długo po kontakcie z piłką.

Przykład 2
Po kontakcie z piłką w puttingu i zresztą w innych uderzeniach też głowa powinna pozostać nieruchoma i wzrok powinien być skierowany na piłkę.
W przypadku puttingu trwa to ok 2 do 3 sekund, w przypadku full swingu ok 0,5 sekundy.
Proszę spojrzeć poniżej, na zdjęciu na tę pozycję w puttingu.
Czerwonym kółkiem oznaczyłem pozycję piłki po wykonaniu putta, a czerwoną strzałką miejsce, w które skierowany jest wzrok zawodnika.

Andalusia Masters1 21

Jak widać piłka potoczyła się około 3 metrów, a wzrok zawodnika jest cały czas skierowany na miejsce, w którym ona była w setupie. W tym przypadku zawodnik miał piłkę lekko z przodu od środka postawy, co jest indywidualną preferencją.

A oto full swing w wykonaniu Adriana Meronka.

andalucia masters 23

Widać wyraźnie, że w pozycji połowy follow-through (prawa ręka równolegle do ziemi), jego wzrok cały czas jest skierowany na miejsce gdzie była piłka w setupie.
Poniżej podobna pozycja w wykonaniu Matta Fitzpatricka.

andalucia masters 24

Nie chce w tym artykule tłumaczyć dlaczego taka pozycja oczu jest korzystna z punktu widzenia biomechaniki, ale uwierzcie mi ma to swoje uzasadnienie i sens.
Natychmiastowe unoszenie głowy po impakcie (występujące u większości amatorów) jest niekorzystne
i z punktu widzenia kontaktu z piłką i z punktu widzenia prędkości główki kija.

Tak więc obserwacja i analiza w/w elementów utwierdzają mnie w przekonaniu, że to co proponuje na szkoleniach Target54 jest słuszne i prawidłowe.

Oto krótkie podsumowanie niektórych elementów istotnych dla amatora.

a. Rozgrzewka zawodników

Zaczyna się od krótszych uderzeń zarówno w krótkiej grze jak i na drivingu.
Najpierw wedge i długi pitching, potem irony i na końcu woody i driver.
Adrian Meronk tak wykonuje swing wedgami na początku rozgrzewki.

Andalusia Masters1 24

Zwracam uwagę na pro-sticki, których na drivingu używa każdy zawodnik.
Pełna rozgrzewka z puttingiem i krótką grą trwa około 60 minut.

b. Rutyna i jej czas
Jest to uzależnione od zawodnika, ale zawsze jest taka sama i zawsze trwa podobną ilość czasu.
U Adriana Meronka jest dosyć długa i trwa około 45 sekund od momentu ustawienia piłki przy tee shocie.
Zawsze występuje element wizualizacji lotu piłki z pozycji „za piłką”, który jest permanentnie pomijany przez amatorów.

c. Elementy puttingu
Dwa przykłady opisałem powyżej.
To co można jeszcze dodać, to niezwykła staranność w ustawieniu się do putta czyli setup.

d. Wybór rodzaju uderzenia i trajektorii w krótkiej grze
Gracz zawsze wybiera bezpieczniejsze uderzenie i raczej niską trajektorię w krótkiej grze, o ile ilość wolnego greenu na to pozwala.

e. Dokładność ataku na green wg formuły PEI
Jest to stosunek odległości w jakiej zatrzymała się piłka na greenie od dołka, w stosunku do odległości z jakiej gracz uderzał. W przypadku najlepszych graczy na świecie wynosi to poniżej 5%.
Na tym turnieju liczyłem to tylko dla kilku graczy w tym dla Meronka.
Wychodziło pomiędzy 5 a 8%. Nie mogłem jednak dokładnie mierzyć odległości na greenie.
Dla amatora wynik 10% jest bardzo, bardzo dobry.

f. Niektóre elementy swingu

Andalusia Masters1 27

Andalusia Masters1 28

Andalusia Masters1 26

 

Widzicie wspólne elementy 2 faz swingu – Takeaway i Impaktu u tych 3 graczy ?
Pomyślcie teraz sami 😊

Pozdrawiam wszystkie Golfistki i Golfistów

Krzysztof Czupryna
target54.eu

 

You may also like

Comments are closed.