Właśnie zakończył się kolejny turniej cyklu DP/European Tour w Hiszpanii, na polu Valderrama

Brało w nim udział ponad 120 golfistów, ale brak było graczy czołówki światowej.
Grał jedynie Matt Fitzpatrick (nr 10), który zresztą nie przeszedł cut.
Przeważali gracze z drugiej i trzeciej setki światowego rankingu.
Oprócz Fitzpatricka z pierwszej setki było tylko 10 graczy (w tym Adrian Meronk (nr 62), i 4 graczy z miejscami od 90 do 100.
Nie był to więc turniej wybitnie mocno obsadzony.

Pole było przygotowane doskonale, jak zwykle powinno być w turniejach European Tour.
Valderrama to raczej trudne pole, a setup pola do tego turnieju był dodatkowo dopracowany.
Sporo drzew, gęsty rough przy greenie, małe, bardzo szybkie greeny (ok 12 stimp).
Trzeba było grać bardzo dokładnie.

VALDERRAMA

Pogoda była rewelacyjna co widać na powyższym zdjęciu.
Turniej wygrał Hiszpan, Adrian Otaegui z doskonałymi wynikami 67, 66, 64, 68 i zagarnął 500.000 eur.

Inny Adrian, Meronk 😊, zajął finalnie miejsce od 45 do 50 i zarobił 14.700 eur.
Tak więc nie był to jego udany występ, a różnica wszystkich uderzeń ze zwycięzcą (-19) i nim (+4) wyniosła średnio 5,7 uderzenia na rundę, a więc bardzo dużo.

Z innych ciekawszych statystyk:
a. Średnia ilość uderzeń na rundę u zwycięzcy była 66,25, a u Meronka 72.

b. Ilość zyskanych uderzeń u zwycięzcy w porównaniu do całej stawki wyniosła +5,83, a u Meronka +0,14.

c. Najdalej uderzał Ryan Fox (334 y, 303m), a Meronk był 6 z wynikiem 318 y czyli 290m.
Soren Kjeldsen, który w tym zestawieniu zajął 123 miejsce z wynikiem 273y (248m), zajął w turnieju 50 miejsce, a więc takie samo jak Meronk.
Natomiast drugi w tym zestawieniu był Matti Schmidt (331y, 300m), nie przeszedł cut.
Zwycięzca turnieju był dopiero 118 w tym zestawieniu z wynikiem 277 y czyli 251 m.
Potwierdza to, że odległość uderzeń driverem nie jest decydującym elementem skutecznej gry.
Jest nią ilość zyskanych i straconych uderzeń.

d. Dokładność drivera czyli trafianie w fairway.
Zwycięzca 78% i 21 więcej niż przeciętna stawki, a Adrian Meronk 48%, o 9 mniej niż przeciętna stawki.

d. Ilość greenów w regulacji Ross Fischer 70% czyli ponad 12 na rundę. Meronk 54% czyli ponad 9 i 66 miejsce.
Zwycięzca turnieju 68% czyli też ponad 12 na rundę.

e. Scrambling
Zwycięzca Otaegui 82% !
Czyli z greenów gdzie nie był w regulacji (6) w prawie pięciu robił up&down.
Adrian Meronk 51%, czyli znacznie mniej.

f.Putting
Najmniejszą ilość puttów z 4 rund miał Joakim Lagergren (24,5), który zajął 2 miejsce w turnieju.
Zajął on też pierwsze miejsce w uderzeniach zyskanych w puttingu (+3,7)
Adrian Meronk zrobił średnio 27,5 putta na rundę i miał tylko +0,66 zyskanych uderzeń w puttingu.
Zwycięzca turnieju miał odpowiednio 25 puttów na rundę i +3,21 zyskanych uderzeń w puttingu.

Tyle o głównych statystykach i już tam widać różnice pomiędzy poszczególnymi graczami i Adrianem Meronkiem. Widać gdzie ma co robić 😊

Oto porównanie statystyk tych dwóch Adrianów czyli 1 miejsce vs.45-50.
Zarówno on jak i jego sztab szkoleniowy powinni się nad tym solidnie pochylić.

Scoring

Driving

Approach

Krótka gra

Putting

Moje obserwacje

Tego typu turnieje oglądam z zawodowego punktu widzenia.
Co to znaczy ?
Po pierwsze idę na pierwszą rundę, gdzie grają wszyscy zawodnicy i rzadko kiedy podążam za jednym graczem. Raczej obserwuje różnych graczy, w różnych sytuacjach.
Ponadto w pierwszej rundzie jest mniej widzów i można podejść do graczy znacznie bliżej.

Staram się zaobserwować następujące elementy:
a. Rozgrzewka zawodników
b. Rutyna i jej czas
c. Elementy puttingu
d. Wybór rodzaju uderzenia i trajektorii w krótkiej grze
e. Dokładność ataku na green wg formuły PEI
f. Strategię gry na par 5
g. Niektóre elementy swingu

To wszystko daje mi pojęcie, czy to co robią gracze zawodowi da się przenieść na szkolenie amatorów, a jeżeli tak to co i w jaki sposób.
Podam takie 2 przykłady dotyczące puttingu.

Przykład 1
Ucząc puttingu zawsze proszę ucznia aby przytrzymywał kij po zakończeniu follow through.
Oto jak to wygląda u Adriana Meronka w trakcie rozgrzewki.

Na zdjęciu z lewej jest moment kontaktu z piłką, a na zdjęciu z prawej zakończenie follow through.
Otóż czas w jakim kij jest w pozycji jak na zdjęciu z prawej wynosi prawie 3 sekundy, a więc jeszcze długo po kontakcie z piłką.

Przykład 2
Po kontakcie z piłką w puttingu i zresztą w innych uderzeniach też głowa powinna pozostać nieruchoma i wzrok powinien być skierowany na piłkę.
W przypadku puttingu trwa to ok 2 do 3 sekund, w przypadku full swingu ok 0,5 sekundy.
Proszę spojrzeć poniżej, na zdjęciu na tę pozycję w puttingu.
Czerwonym kółkiem oznaczyłem pozycję piłki po wykonaniu putta, a czerwoną strzałką miejsce, w które skierowany jest wzrok zawodnika.

Jak widać piłka potoczyła się około 3 metrów, a wzrok zawodnika jest cały czas skierowany na miejsce, w którym ona była w setupie. W tym przypadku zawodnik miał piłkę lekko z przodu od środka postawy, co jest indywidualną preferencją.

A oto full swing w wykonaniu Adriana Meronka.

Widać wyraźnie, że w pozycji połowy follow-through (prawa ręka równolegle do ziemi), jego wzrok cały czas jest skierowany na miejsce gdzie była piłka w setupie.
Poniżej podobna pozycja w wykonaniu Matta Fitzpatricka.

Nie chce w tym artykule tłumaczyć dlaczego taka pozycja oczu jest korzystna z punktu widzenia biomechaniki, ale uwierzcie mi ma to swoje uzasadnienie i sens.
Natychmiastowe unoszenie głowy po impakcie (występujące u większości amatorów) jest niekorzystne
i z punktu widzenia kontaktu z piłką i z punktu widzenia prędkości główki kija.

Tak więc obserwacja i analiza w/w elementów utwierdzają mnie w przekonaniu, że to co proponuje na szkoleniach Target54 jest słuszne i prawidłowe.

Oto krótkie podsumowanie niektórych elementów istotnych dla amatora.

a. Rozgrzewka zawodników

Zaczyna się od krótszych uderzeń zarówno w krótkiej grze jak i na drivingu.
Najpierw wedge i długi pitching, potem irony i na końcu woody i driver.
Adrian Meronk tak wykonuje swing wedgami na początku rozgrzewki.

Zwracam uwagę na pro-sticki, których na drivingu używa każdy zawodnik.
Pełna rozgrzewka z puttingiem i krótką grą trwa około 60 minut.

b. Rutyna i jej czas
Jest to uzależnione od zawodnika, ale zawsze jest taka sama i zawsze trwa podobną ilość czasu.
U Adriana Meronka jest dosyć długa i trwa około 45 sekund od momentu ustawienia piłki przy tee shocie.
Zawsze występuje element wizualizacji lotu piłki z pozycji „za piłką”, który jest permanentnie pomijany przez amatorów.

c. Elementy puttingu
Dwa przykłady opisałem powyżej.
To co można jeszcze dodać, to niezwykła staranność w ustawieniu się do putta czyli setup.

d. Wybór rodzaju uderzenia i trajektorii w krótkiej grze
Gracz zawsze wybiera bezpieczniejsze uderzenie i raczej niską trajektorię w krótkiej grze, o ile ilość wolnego greenu na to pozwala.

e. Dokładność ataku na green wg formuły PEI
Jest to stosunek odległości w jakiej zatrzymała się piłka na greenie od dołka, w stosunku do odległości z jakiej gracz uderzał. W przypadku najlepszych graczy na świecie wynosi to poniżej 5%.
Na tym turnieju liczyłem to tylko dla kilku graczy w tym dla Meronka.
Wychodziło pomiędzy 5 a 8%. Nie mogłem jednak dokładnie mierzyć odległości na greenie.
Dla amatora wynik 10% jest bardzo, bardzo dobry.

f. Niektóre elementy swingu

Widzicie wspólne elementy 2 faz swingu – Takeaway i Impaktu u tych 3 graczy ?
Pomyślcie teraz sami 😊

Pozdrawiam wszystkie Golfistki i Golfistów

Krzysztof Czupryna
target54.eu