Jak opisałem w części 1 i 2 tego artykułu, pierwszymi etapami poprawy gry golfisty jest diagnoza i analiza jego gry i techniki
Opisałem również jak i przy pomocy jakich narzędzi można dokonywać diagnozy i analizy gry danego golfisty.
Teraz pora na „lekarstwo” czyli jakie treningi i ćwiczenia wykonywać, jak często i w jaki sposób.
Jest to esencja poprawy gry w golfa.
Znakomita większość aplikacji golfowych określa stan faktyczny (tj. diagnozę) jednak mało kto mówi jak poprawić swoje błędy czy polepszać wyniki.
Teraz chciałbym to omówić i podać szereg przykładów.
Wszystkie treningi golfowe można podzielić na 6 grup.
1. Treningi techniki (zwane też treningami blokowymi) istniejące w dwóch odmianach
2. Treningi wyczucia odległości i różnych położeń piłki
3. Treningi Realnej Gry (TRG)
4. Treningi TRG w warunkach napięcia psychologicznego
5. Treningi zmienne
6. Treningi zróżnicowane
Zanim omówię pokrótce różne typy tych treningów chciałbym podkreślić, że w zależności od poziomu gry danego golfisty i jego problemów, udział procentowy poszczególnych rodzajów treningów jest inny.
Przykładowo gracz początkujący najwięcej czasu będzie poświęcał treningom techniki, a najmniej treningom TRG, zmiennym i zróżnicowanym. Gracz na wysokim poziomie będzie robił odwrotnie.
Wszystko jednak zależy od konkretnej sytuacji i konkretnego problemu.
Głównym zadaniem trenera jest taki dobór określonych rodzajów treningów i ćwiczeń, aby poziom gracza systematycznie się poprawiał.
Pomijam tutaj całkowicie inne typy treningów jak treningi fizyczne, mentalne i treningi strategii gry.
Ponadto poszczególne typy treningów powinno się wykonywać „na zakładkę”.
Oznacza to, że w danym czasie nie tylko wykonujemy np. treningi 1, ale również dokładamy trochę treningów z grupy 2 i 3. Tego typu działanie jest skuteczniejsze aniżeli ciągłe powtarzanie jednego typu treningu.
Trener jest to pomocnik zawodnika który jak kiedyś przeczytałem:
„Mówi Ci to, czego nie chcesz usłyszeć, widzi to czego nie widzisz, po to abyś stał się kimś, kim zawsze chciałeś być”.
Nie jest to więc łatwa rola, za to duża odpowiedzialność.
I jeszcze jedna ważna rola trenera, o której powiedział kiedyś Usain Bolt, gdy zapytano go po co mu trener.
Odpowiedział – ”Aby powiedział mi – powtórz to jeszcze raz”.
Jest to chyba najważniejsza funkcja trenera czyli ciągłe motywowanie zawodnika do większego wysiłku, większej koncentracji itd.
Szczególnie w grach zespołowych jest to bardzo istotne.
Na czym polegają w/w grupy treningów ?
1. Treningi techniki (zwane też treningami blokowymi) i istniejące w dwóch odmianach
Trening ten polega na wielokrotnym powtarzaniu danego ruchu, poprawek błędów ruchów kijów i ciała.
Jest to rodzaj najbardziej żmudnego treningu gdyż wymaga nieustanne koncentracji, powolnego ruchu i ciągłych korekt. Bardzo często powtarza się dany ruch bez uderzenia piłki, ćwicząc rytm lub sam ruch.
Trening ten w pierwszej odmianie polega na uderzaniu (o ile się uderza piłkę) piłki bez konkretnego celu.
Na najprostszym poziomie jest to dążenie do trafienia w piłkę za każdym razem.
W przypadku nauki techniki ważną częścią jest ćwiczenie polegające na „prowadzeniu” ciała lub kija ucznia przez instruktora.
W drugiej odmianie tego treningu dodajemy cel o różnych wymiarach.
W puttingu jest to dołek lub jego okolica, w krótkiej i długiej grze okrąg o określonym promieniu, w który należy trafić. Jednak cały czas uderzamy serie piłek, kontrolując nasze ruchy czyli technikę.
Dodanie celu powoduje zwiększenie napięcia psychologicznego w trakcie uderzenia, a więc skuteczność uderzeń spada. Jednak jest to kolejny niezbędny krok w doskonaleniu techniki – uderzanie i trafianie w konkretny cel.
Ten cel jest w stałej odległości od gracza i chodzi cały czas o doskonalenie techniki danego uderzenia.
Przykładem takiego treningu w puttingu są poniższe 3 ćwiczenia.
Treningi techniki odmiana 1 – Brak celu
Ćwiczenie 1
Wbij przed sobą w green 6 tee, jak pokazano na zdjęciu poniżej.
Wykonuj putterem ruchy imitujące puttowanie pomiędzy tymi tee.
Najpierw pomiędzy pierwszą parą tee (10 ruchów), potem pomiędzy drugą parą (10 ruchów) i potem 3 parą i znowu 10 ruchów.
Potem za każdym razem zmieniaj odległość zamachu i kontynuacji uderzenia.
Cały czas trzymaj równe, stałe tempo. Całość ćwiczenia wykonuj 5 minut.
Ćwiczenie 2
Weź 30 piłek. Ustaw „bramkę” z tee o szerokości minimalnie większej niż główka puttera oraz jedno tee z tyłu, a drugie z przodu (patrz zdjęcie poniżej).
Tylne tee limituje zamach i jest na drodze główki puttera, a przednie tee jest nieco z boku (nie na drodze toczenia się piłki) i oznacza koniec ruchu główki puttera po uderzeniu.
Ustaw piłkę w „bramce” z tee.
Puttuj kolejne piłki na odległość minimum 7-10 kroków w wolnej kadencji (1 piłka na 5-7 sekund).
Zamach powinien być stały, aby główka puttera nie dotknęła tylnego tee, a zakończenie putta na poziomie przedniego tee.
Puttując staraj się nie trafić putterem w bramki z tee i utrzymywać taką samą prędkość główki kija (nie przyspieszać i nie zwalniać).
Puttuj 1 serię 30 piłek, wszystkie piłki powinny się zatrzymać mniej więcej w jednym miejscu.
Trening techniki odmiana 2 – Jest cel
Ćwiczenie 3
Weź 30 piłek.
Ustaw się w odległości 3 stóp od dołka. Wbij 30 piłek pod rząd do dołka.
Do każdego uderzenia przygotuj się osobno, tj. po uderzeniu odejdź od piłki, potem podejdź i ustaw się ponownie do uderzenia.
To ćwiczenie można wykonywać na 3 poziomach trudności
Poziom 1 – wbicie 30 piłek z 3 stóp ogółem (nie pod rząd)
Poziom 2 – zdobycie 30 pkt z 3 stóp (piłka wbita +1 pkt, piłka chybiona -1 pkt)
Poziom 3 – wbicie 30 piłek pod rząd z 3 stóp
Następnie można robić podobnie z 6, 10 i 15 stóp wbijając odpowiednio na tych poziomach 20, 10 i 5 piłek lub zbierając 20, 10 i 5 punktów (Poziom 2).
-
Treningi wyczucia odległości i położeń piłki
Treningi te polegają na zastosowaniu posiadanej w danym momencie techniki do uderzeń na różne dystanse i z różnych położeń piłki (pod górkę, z górki itd.).
Jak wspominałem poprzednio, niezależnie od posiadanej w danym momencie techniki, treningi te należy wplatać w normalny cykl treningowy.
Oto przykładowe ćwiczenie dla chippingu w zakresie wyczucia odległości.
https://www.youtube.com/watch?v=A3WYi3vmnoI
Podkreślam, że cały czas uderza się serie piłek, aby systematycznie poprawiać technikę i wyczucie odległości.
-
Treningi Realnej Gry (TRG)
Trening Realnej Gry, to jak sama nazwa wskazuje trening zbliżony do sytuacji rzeczywistej w grze na polu.
Mamy wtedy tylko jedną piłkę i jedno uderzenie. Wzrasta więc napięcie psychologiczne.
Przykład takiego treningu dla krótkiego pitchingu pokazany jest na filmie https://www.youtube.com/watch?v=RhPlm8Pexto
Jeżeli będzie to trening długiej gry, to wykonujemy tylko jedno uderzenie jednym kijem na konkretny cel i potem zmieniamy i cel i kij.
W pierwszym etapie szkolenia wykonujemy TRG w okresie kilkunastu minut i potem wraz ze wzrostem poziomu gry, treningi te zajmują coraz więcej czasu w całym naszym cyklu treningowym.
4.Treningi TRG w warunkach napięcia psychologicznego
Treningi te różnią się od poprzednio omówionych tym, że wyznaczamy sobie jakiś konkretny wynik.
W poprzednim treningu po prostu uderzamy piłkę na różne cele jeden raz.
W tym rodzaju treningu dążymy do osiągnięcia określonego wyniku.
Przykładowo w długiej grze możemy to zrobić na 5 poziomach trudności.
Poziom 1 – zakładamy trafienie danym kijem w dany, konkretny cel 10 piłek. Nie pod rząd, ale w ogóle, możemy wiec uderzyć czasem bardzo dużo piłek, zanim osiągniemy zakładany rezultat
Poziom 2 – zakładamy zdobycie danym kijem 10 punktów trafiając w określony cel.
Piłka trafiona w cel to +1 punkt, chybiona -1 punkt
Poziom 3 – trafienie w dany cel danym kijem 10 piłkami pod rząd.
Poziom 4 (prawdziwy TRG) – wybieramy np. 5 różnych celów dla różnych kijów. Uderzamy na każdy cel danym kijem jedną piłkę i liczymy punkty. Najpierw na np. 5 uderzeń musimy zdobyć 2 punkty czyli trafić w cel.
Potem 3 punkty itd. aż do 5 celnych uderzeń w danej serii.
Poziom 5 – jest podobny jak poziom 4, ale za każdym razem zmieniamy trajektorię uderzenia tj. raz fade, raz nisko, raz draw itd. Można wykonywać przykładowo serie 12 piłek na różne cele w sekwencji:
Driver prosto, fade, draw – Wood3 prosto, fade, draw, – Iron 5 – nisko, prosto, fade, draw, wysoko – PW, prosto.
5. Treningi zmienne
Treningi zmienne polegają na trafianiu w danym cel różnymi kijami lub różnymi trajektoriami.
Jak wiadomo w grze na polu mogą przydarzyć się bardzo rożne sytuacje – drzewa, krzaki, gałęzie itp.
Wkraczamy tutaj w tzw. obszar skills czyli umiejętności.
Bardzo dobry golfista powinien być w stanie różnymi kijami trafiać w cel w zależności od okoliczności.
Z niskiej trawy, z wysokiej, z twardego podłoża itp.
Treningi zmienne temu właśnie służą, wyrabianiu umiejętności trafiania w cel w najróżniejszych sytuacjach.
Przykładowy bardzo ciekawy trening jest następujący.
Bierzemy 4 kije np. SW, i9, i7 i i5.
Najpierw uderzamy jak najdalej 5 piłek kijem SW i określamy cel w który mamy trafiać.
Potem w ten cel uderzamy po 3, 2 czy 1 piłce kijami i5, i7 i i9. Musimy dopasować nasz swing do danej odległości. Możemy potem zmieniać kije i dystanse.
Treningi zmienne są oczywiście przeznaczone dla bardziej zaawansowanych graczy.
Mogą również być stosowane w krótkiej grze.
Podobno Seve Ballesteros potrafił wybijać piłkę z bunkra ironem 3, a można również próbować putterem.
Zastosowanie treningów zmiennych bardzo poprawia umiejętności gracza i jego ogólną koordynację.
6. Treningi zróżnicowane
Wreszcie treningi zróżnicowane to najtrudniejsza forma, zarezerwowana dla bardzo dobrych golfistów.
Pomagają one znacznie poprawić kontrolę kontaktu z piłką.
Treningi te polegają na celowym „psuciu” lub utrudnianiu uderzenia.
Można na przykład próbować uderzyć piłkę driverem z pełnego swingu, na pełnej prędkości aby tylko ją musnąć, tak, aby zaledwie spadła z tee.
Rory McIlroy demonstrował kiedyś takie uderzenie.
Inne przykłady to celowe topowanie piłki ironem, celowe shanki, uderzanie z pozycji na kolanach, uderzenia tyłem, jedną ręka itp. itd.
Możliwości jest bardzo dużo.
Do tej grupy treningów należy też przykładowo gra na polu tylko jednym kijem np. ironem 7, łącznie z puttowaniem.
Wreszcie należy dodać, że Treningi Realnej Gry oraz Treningi Zmienne bardzo dobrze wykonuje się w formie rywalizacji z partnerem lub partnerami.
Tak więc mam nadzieję, że po przeczytaniu 3 części tego artykułu wiesz już więcej o tym jak należy trenować aby grać lepiej.
Krzysztof Czupryna
PGA Asia
www.target54.eu